Αν ακόμα κοιμάσαι και …ξυπνάς με το αρκουδάκι σου… μάθε τι παίζει!
Όταν ήμουν 18, η κοπέλα μου από το σχολείο μού έκανε δώρο μια ένα λούτρινο με τροφαντή κοιλίτσα, το οποίο ονόμασα «Κοιλαρά». Όταν πήγα στο πανεπιστήμιο, ο βασικότερος ρόλος του Κοιλαρά ήταν να μου θυμίζει εκείνη και την πόλη μου. Όταν όμως χωρίσαμε, μετά από επτά μήνες, ο νέος ρόλος του Κοιλαρά ήταν να μου παρέχει ψυχολογική υποστήριξη.
Έκτοτε, είναι πλάι μου σε όλες τις φάσεις που έχω περάσει: περιόδους ανεργίας, προσωπικές φουρτούνες και οδυνηρές ερωτικές απογοητεύσεις. Σε αντίθεση με τις γυναίκες που έκανα σχέσεις, ο Κοιλαράς δεν ροχάλιζε, δεν παραπονιόταν και δεν με αποδιοργάνωνε. Από τη στιγμή που τον είχα αγκαλιά το βράδυ, όλα ήταν μια χαρά.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: 3 χαρακτήρες ανθρώπων που πρέπει να αποφεύγεις
Πλέον είμαι 30 και έχω παντρευτεί και ακόμη κοιμάμαι με τον Κοιλαρά κάθε βράδυ και ας γκρινιάζει η γυναίκα μου και με λέει μαμόθρευτο! Κοιμόμαστε αγκαλιά τόσα χρόνια, που έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της νυχτερινής μου ρουτίνας και δεν είμαι διατεθειμένος να τον αποχωριστώ.
Δεν είναι κάτι για το οποίο ένας άντρας μιλάει συχνά ή ανοιχτά.
Όποιος έχει ένα αγαπημένο λούτρινο παιχνίδι ή ένα αρκουδάκι, ενδεχομένως να πιστεύει ότι το ζωάκι του έχει θεραπευτικές ιδιότητες, όμως αυτή είναι η πρώτη φορά που το επιβεβαιώνει και η επιστήμη.
Πρόσφατα όμως, πήγα σε ένα πάρτι μιας φίλης και καθώς με ξεναγούσε στο καινούργιο της σπίτι, παρατήρησα ότι είχε και εκείνη λούτρινα ζωάκια στο κρεβάτι της. «Κοιμάσαι ακόμη με τα αρκουδάκια σου;», τη ρώτησα. «Αχ, ναι», είπε. «Κάθε βράδυ. Είναι ότι πιο πολύτιμο έχω».
Το «ότι πιο πολύτιμο» μπορεί να ακούγεται λιγάκι υπερβολικό, όμως οι συναισθηματικοί δεσμοί των ανθρώπων με τα λούτρινα ζωάκια τους είναι πολύ πραγματικοί και μάλιστα είναι κάτι που μπορεί να τους κάνει καλό. Μια έρευνα που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο UV του Άμστερνταμ έδειξε πως το να αγγίζουμε κάτι –ακόμη και αν είναι ένα αρκουδάκι ή κάποιο άλλο λούτρινο ζωάκι– έχει οφέλη για την υγεία και μπορεί να βοηθήσει ακόμη και με το υπαρξιακό άγχος.
Κατά τη βρεφική και νηπιακή ηλικία, τα αρκουδάκια μας λειτουργούν ως «μεταβατικά αντικείμενα», τα οποία μας βοηθούν με το άγχος του αποχωρισμού, ενώ ταυτόχρονα «ηρεμούν και παρηγορούν το παιδί», όπως το έθεσε το άρθρο «More Than Just Teddybears» («Κάτι παραπάνω από Αρκουδάκια») στο Psychology Today.
Φυσικά, δεν είμαι πια παιδί είμαι άντρας και με οικογένεια. Ούτε και η φίλη μου οποίας το πάρτι πήγα είναι παιδί, έχει και αυτή οικογένεια. Αναρωτιέμαι πόσο συνηθισμένο είναι για ανθρώπους με ρυτίδες να κοιμούνται με το αρκουδάκι τους. Θα έπρεπε να ανησυχώ ή να το αποδεχτώ με χαρά;
Σύμφωνα με τον ψυχοθεραπευτή Robert (Bob) Ryan, αδειούχο κλινικό επαγγελματικό σύμβουλο και εικαστικό θεραπευτή, όχι. Υπάρχουν «χιλιάδες» λόγοι για τους οποίους μπορεί ένας ενήλικας να επιλέγει να κοιμηθεί με ένα λούτρινο ζωάκι. «Είναι ένα σημάδι μιας ανάγκης», είπε. «Αν είσαι μόνος στη ζωή και έχεις ένα μεγάλο λούτρινο ζωάκι, τότε έχεις κάποιον στο κρεβάτι μαζί σου. Μερικές φορές, είναι πολύ παρήγορο να αγκαλιάζεις ένα μαξιλάρι και τελικά ο ρόλος που παίζουν τα λούτρινα ζωάκια μπορεί να είναι αυτός και τίποτα παραπάνω».
Από τη στιγμή που δεν επηρεάζει και δεν παρεμποδίζει την ικανότητα ενός ανθρώπου να λειτουργήσει φυσιολογικά στη δουλειά, στον έρωτα και τη ζωή, ο Ryan θεωρεί ότι δεν υπάρχει πρόβλημα να κοιμάσαι με το αρκουδάκι σου: «Μήπως σε κάνει να αποφεύγεις να φέρεις κάποιον στο σπίτι, επειδή δεν θέλεις να το μάθει κανείς;», ρώτησε. «Αν συμβαίνει αυτό, τότε παρεμβαίνει στη ζωή σου και έχει έρθει η ώρα να το αποχωριστείς».
Tο 37,5% των ερωτηθέντων κοιμούνταν με το αρκουδάκι τους, όταν ήταν παιδιά. Από αυτούς, το 7% των ενηλίκων είπαν ότι εξακολουθούσαν να κοιμούνται με τα λούτρινα ζωάκια τους το βράδυ.
