Αυτοί είναι οι μεγάλοι μύθοι του τρεξίματος που δεν πρέπει να πιστέψεις
To τρέξιμο βοηθά στην καύση πολλών θερμίδων, είναι μια καλή αερόβια άσκηση και έχεις την ευκαιρία ακόμα και να δεις καινούρια μέρη.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Κι όμως η κωπηλασία σε κάνει καλύτερο δρομέα!
Αυτά σκέφτεσαι και πιστεύεις ότι δεν απαιτεί τίποτα παρά μόνο ένα ζευγάρι παπούτσια, όρεξη και λίγο χρόνο; Κι όμως για να ξεκινήσεις να τρέχεις χρειάζεται προετοιμασία για να αποφύγεις τραυματισμούς και προβλήματα, όπως ο πόνος στη μέση, η τενοντίτιδα και πολλά ακόμα. Γι΄ αυτό προτού το βάλεις στα πόδια, μάθε τι πρέπει να προσέχεις.
Όμως όπως συμβαίνει και στο γυμναστήριο υπάρχουν και οι μύθοι που δεν πρέπει ποτέ να πιστέψεις αν θες να προπονηθείς σωστά:
Μύθος 1: «Πρέπει πάντα να τεντώνεσαι καλά πριν τρέξεις»
Όταν μιλάμε για το πρωινό jogging και όχι για τη συμμετοχή σου σε αγώνα αντοχής μετ’ εμποδίων, με τις διατάσεις μάλλον χάνεις το χρόνο σου. «Το επίμονο stretching δεν παρέχει κανένα όφελος στις επιδόσεις ενός ερασιτέχνη δρομέα», λέει η Tamra Llewellyn, επίκουρη καθηγήτρια Βιοχημείας και Φυσιολογίας της Άσκησης στο Πανεπιστήμιο της Νεμπράσκα. «Η ήπια κίνηση των ποδιών σε ένα συγκεκριμένο ρυθμό χωρίς ακραίες εξάρσεις επιτάχυνσης δεν έχει ανάγκη από διατάσεις πριν το τρέξιμο, αλλά αμέσως μετά. Και αυτό, μόνο για να μη νιώσεις πιασμένος την επόμενη μέρα».
Μύθος 2: «Αν τεμπελιάσεις κάποιες μέρες, την επόμενη φορά θα τρέξεις λιγότερο»
Στην πραγματικότητα, λίγες μέρες αποχής όχι μόνο δεν μειώνουν το επίπεδο της φυσικής σου κατάστασης, αλλά επιπλέον βοηθούν τους μυς των ποδιών και τις αρθρώσεις να ξεκουραστούν, ανοικοδομώντας το σώμα σου ώστε να πετύχει καλύτερες επιδόσεις. Μέχρι και πέντε μέρες είναι ένα ασφαλές όριο αποχής, χωρίς κανένα αντίκτυπο στο τρέξιμο που έχεις συνηθίσει να κάνεις.
Μύθος 3: «Δεν χρειάζεται να κάνεις και βάρη»
Χρειάζεται και πολύ μάλιστα. Η απόκτηση ολικής μυϊκής δύναμης (και όχι μόνο στα πόδια) βοηθά το σώμα σου να αποφεύγει τραυματισμούς (κυρίως στα πόδια). Οι δυνατοί κοιλιακοί και η σφιχτή μέση ισορροπούν τον κορμό την ώρα που θα επιχειρήσεις έναν επικίνδυνο διασκελισμό πάνω σε πεζοδρόμια, λακκούβες, παρτέρια, πέτρες, μαλακή άμμο κλπ.. Οι προπονημένοι ώμοι δίνουν στιβαρό ρυθμό και έλεγχο στα χέρια (μεγάλο ποσοστό της ταχύτητάς σου οφείλεται εκεί). Οι γυμνασμένοι μύες των ποδιών διασφαλίζουν τις αρθρώσεις, τη λεκάνη και τα γόνατα.
Μύθος 4: «Τρέχοντας ξυπόλητος στην παραλία γυμνάζεσαι περισσότερο»
…αλλά είναι σαν να τρέχεις σε ναρκοπέδιο. Δεν ξέρεις ποια στιγμή η άμμος θα είναι πιο μαλακή και πόσο λοξά θα βυθιστεί το πέλμα σου. Τι μπορεί να σημάνει αυτό; Πυροδοτείς μια αλυσιδωτή έκρηξη που ξεκινά από ένα διάστρεμμα στον αστράγαλο και φτάνει σε οξεία φλεγμονή των μυών και των τενόντων της ποδοκνημικής και του γονάτου. Επιπλέον, χωρίς ένα ζευγάρι ελαφριά αθλητικά παπούτσια, το τρέξιμο στην άμμο μπορεί να σε κάνει να «τρέχεις και να μη φτάνεις». Αιχμηρά κομμάτια από γυαλί, πλαστικό, σίδερο ή ξύλο προκαλούν προβλήματα που ξεκινούν από μια ελεγχόμενη τοπική μόλυνση έως τέτανο.
Μύθος 5: «Όσο πιο πολύ τρέχεις, τόσο πιο πολλά τα οφέλη»
Τα κέρδη από το τρέξιμο δεν μετριούνται με τα χιλιόμετρα, αλλά με τον τρόπο που τρέχεις τη διαδρομή σου. Ακόμη και έναν πρωταθλητή δρομέα να ρωτήσεις, θα σου πει ότι η ποιότητα υπερισχύει της ποσότητας στην προπόνησή του, ειδικά όταν θέλει να δει τις επιδόσεις του να κορυφώνονται την ημέρα ενός μεγάλου αγώνα. Αυτό σημαίνει εναλλαγή ταχύτητας και απόστασης κάθε μέρα που τρέχεις, αφήνοντας πάντα μια μέρα για ξεκούραση.
Ένα ήπιο 5άρι (χιλιόμετρα) τη μια μέρα είναι ok.Τρία γρήγορα διακοσάρια τη μεθεπόμενη μέρα είναι επίσης ok. Aλλά όλα μαζί σε μια μέρα, δεν είναι καθόλου εντάξει.
