fbpx

Μάθε τι είναι αυτό που σε κάνει να εμπιστεύεσαι έναν άγνωστο!

Μάθε τι είναι αυτό που σε κάνει να εμπιστεύεσαι έναν άγνωστο!

Η εμπιστοσύνη σε άγνωστα άτομα επηρεάζεται σε σημαντικό βαθμό από το πόσο μοιάζουν με άλλους ανθρώπους που γνωρίζουμε, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Proceedings of the National Academy of Sciences.

Συγκεκριμένα οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης υποστηρίζουν ότι όταν οι άγνωστοι μοιάζουν με άτομα που ήδη γνωρίζουμε και θεωρούμε έμπιστα, τότε τους εμπιστευόμαστε περισσότερο, ενώ αντίθετα όταν μοιάζουν με αναξιόπιστα άτομα, τότε εμπιστεύομαστε λιγότερο τα άγνωστα άτομα.

«Η μελέτη αποκαλύπτει ότι οι άγνωστοι δεν μας κάνουν να τους εμπιστευτούμε ακόμα και όταν μοιάζουν ελάχιστα με κάποιον που ήδη γνωρίζουμε και τον έχουμε συσχετίσει στο μυαλό μας με ανήθικη συμπεριφορά», εξηγεί η κύρια συγγραφέας της μελέτης Όριελ Φελντμαν Χαλλ.

Και συμπληρώνει ότι «όπως ο σκύλος του Παβλόφ ο οποίος, παρά το γεγονός ότι είναι ελεγχόμενος ως προς την κατανάλωση τροφής με ένα μόνο κουδούνισμα, εξακολουθεί να του τρέχουν τα σάλια σε κουδουνίσματα που έχουν παρόμοιους τόνους, έτσι χρησιμοποιούμε πληροφορίες για την ηθική ενός ατόμου, στην προκειμένη περίπτωση αν μπορούν να είναι έμπιστοι, βάσει του βασικού μηχανισμού μάθησης του Παβλόφ».

Η Δρ Ελίζαμπεθ Φελπς, καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του αμερικανικού πανεπιστημίου, προσθέτει ότι «λαμβάνουμε αποφάσεις για την φήμη ενός αγνώστου χωρίς άμεση ή σαφή πληροφορία βασιζόμενοι στην ομοιότητά του με κάποιον που γνωρίζουμε ήδη, ακόμα κι αν συνειδητά δεν δεχόμαστε ότι μοιάζει με ένα ήδη γνωστό μας άτομο. Αυτό δείχνει ότι ο εγκέφαλός μας επιστρατεύει έναν μηχανισμό μάθησης όπου η ηθική πληροφορία που έχει κωδικοποιηθεί από προηγούμενες εμπειρίες μας κατευθύνει τις μελλοντικές επιλογές μας».

Οι ερευνητές απέδειξαν τους παραπάνω ισχυρισμούς τους μέσα από μια σειρά πειραμάτων με επίκεντρο ένα παιχνίδι εμπιστοσύνης όπου οι συμμετέχοντες έπρεπε να λάβουν μια σειρά αποφάσεων για την εμπιστοσύνη του συμπαίκτη τους, δηλαδή αν μπορούσαν να εμπιστευθούν χρήματα τους σε τρείς διαφορετικούς συμπαίκτες που είχαν δει τις φωτογραφίες τους.

Οι συμμετέχοντες γνώριζαν ότι όποιο χρηματικό ποσό επενδύονταν θα τετραπλασιαζόταν και ότι ο άλλο παίκτης θα μπορούσε είτε να μοιραστεί το κέρδος είτε να κρατήσει τα λεφτά για τον εαυτό του. Κάθε παίκτης ήταν πολύ έμπιστος, λίγο και καθόλου αξιόπιστος.

Στο δεύτερο σκέλος του πειράματος τα ίδια άτομα έπρεπε να επιλέξουν έναν νέο συμπαίκτη βάσει φωτογραφιών όπου τα πρόσωπα είχαν παραμορφωθεί ώστε να τους θυμίζουν κάποιον γνωστό τους.

Αν και οι εθελοντές δεν γνώριζαν συνειδητά ότι οι άγνωστοι που έβλεπαν έμοιαζαν με αυτούς που είχαν παίξει και στο προηγούμενο πείραμα, προτίμησαν να επιλέξουν ως συμπαίκτες με άτομα που έμοιαζαν με άτομα που είχαν θεωρήσει έμπιστα στο πρώτο πείραμα. Επίσης, η απόφαση να εμπιστευθούν ή όχι αποκάλυψε ότι η εμπιστοσύνη αυξανόταν όσο περισσότερο το άγνωστο άτομο έμοιαζε με κάποιον που θεωρούσαν αξιόπιστο στο πρώτο πείραμα και μειωνόταν όταν έμοιαζε με κάποιον που είχαν θεωρήσει στο πρώτο σκέλος της μελέτης αναξιόπιστο.

Εξετάζοντας την εγκεφαλική δραστηριότητα των εθελοντών οι ερευνητές παρατήρησαν ότι όταν το άτομο λάμβανε την αποφαση να εμπιστευθεί κάποιον ή όχι, ενεργοποιούνταν οι ίδιες εγκεφαλικές περιοχές που εμπλέκονται στη μάθηση, η αμυγδαλή, που παίζει καίριο ρόλο στη συναισθηματική μάθηση.