Η προσπάθεια για επικοινωνία με εξωγήινους μέσω της… τζαζ και της ρέγκε έγινε ντοκιμαντέρ!
Είναι το πορτρέτο του John Shepherd, ενός άνδρα από το Μίσιγκαν που προσπαθούσε να έρθει σε επαφή με εξωγήινους παίζοντας Kraftwerk, Afropop, Tangerine Dream, τζαζ και ρέγκε.
Το διάρκειας 16 λεπτών ντοκιμαντέρ που σκηνοθέτησε ο Matthew Killip είναι ένας ύμνος στο πνεύμα της εξερεύνησης και καινοτομίας. Και μια σε βάθος σκιαγράφηση της θέλησης όλων μας για κάτι περισσότερο.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Δες το πρώτο και …σκοτεινό τρέιλερ του νέου Batman
Η ταινία μάς βάζει μέσα στο δωμάτιο του John, όπου ανάμεσα στον καναπέ και μια τεράστια βιβλιοθήκη με βινύλια (και ένα πικάπ) είναι στριμωγμένες δύο ψηλές ραφιέρες γεμάτες με ηλεκτρονικές συσκευές, που λες και έχουν βγει από παμπάλαια ταινία της NASA.
«Ενδιαφέρομαι να ανακαλύψω το άγνωστο. Και το άγνωστο είναι αυτό ακριβώς -άγνωστο. Και ψάχνεις, και συνεχίζεις να ψάχνεις, λόγω της επιθυμίας σου. Γιατί ξέρεις ότι εκεί κάτι υπάρχει» λέει ο Τζον, που μοιάζει με μακρυμάλλη της δεκαετίας του 1970, ό,τι πρέπει για συναυλία των Allman Brothers Band (είτε πάνω στη σκηνή μαζί τους είτε κάτω).
Μέσω ενός μείγματος καινούργιων πλάνων, φωτογραφιών αρχείου και σχολιασμού από τον John, η ταινία του Killip διευκρινίζει ότι από νεαρή ηλικία ο John αναλώθηκε στην προσπάθεια να επικοινωνήσει με εξώκοσμα όντα. Εφηύρε και κατασκεύασε μια ευρεία γκάμα από μαραφέτια και εξέπεμπε «μη εμπορική μουσική». Υποχρεώθηκε μάλιστα να προχωρήσει σε επέκταση του σπιτιού των παππούδων του, όπου ζούσε, για να στεγάσει, μεταξύ άλλων, και έναν διώροφο πομπό κυμάτων στο έξω διάστημα. Στον οποίο έδωσε την επίσημη ονομασία S.T.R.A.T. (Special Telemetry Research and Tracking).
Σε ένα απομακρυσμένο σπίτι του Μίσιγκαν, με δάση γύρω γύρω, αυτός ο τρελοεπιστήμονας -και DJ για τα αστέρια- αφοσιωνόταν στην αναζήτησή του. Μιλά για τη μητέρα του η οποία τον μεγάλωσε μόνη και την οποία την έβλεπε λίγο:
«Πάντα ήταν λίγο διαφορετική από μένα. Σχεδόν, αλλά όχι εξωγήινη. Στ’ αλήθεια, αυτή δεν είναι η σωστή λέξη. Απλά, διαφορετική».
«Μερικές φορές, έχοντας πάρει αυτή τη ρότα που έχω πάρει στη ζωή μου, κι αυτό το μονοπάτι, μοιάζει σαν να ήταν μάλλον ένας μοναχικός δρόμος στο βουνό προς ψηλότερες κορφές για να δεις τη θέα. Να τσεκάρεις κάτι που οι πιο πολλοί δεν βλέπουν. Οπότε, έχεις παραπάνω τάση να το πηγαίνεις μόνος σου. Σ’ αυτό δεν πολυέχεις συντροφιά» εξομολογείται.
Προς το τέλος του ντοκιμαντέρ, ο John (Που Προσπαθούσε να Επικοινωνήσει με Εξωγήινους) βρίσκει μια αδελφή ψυχή, τον Τζον Λιτέρνα που συνάντησε σε ένα μπαρ το 1993, κι ο οποίος εμφανισιακά είναι φτυστός ο John. Στις αρχές του ντοκιμαντέρ ο John λέει: «Ποτέ δεν παραιτήθηκα από το να έρθω σε επαφή. Και ο ενθουσιασμός ήταν, για μένα, πάντα εκεί. Η προσμονή ότι κάτι θα συμβεί». Προς το τέλος της ταινίας, αστειεύεται: «Επαφή επετεύχθη».
