Να γιατί το 21 δεν πρέπει να είσαι πάντα τόσο «καλό» παιδί!
Θέλεις να είσαι αρεστός σε όλους και είσαι πραγματικά ένα καλό παιδί που δεν πειράζει ούτε μυρμήγκι.
Θέλεις, αλλά και είσαι ένα “καλός φίλος”, “καλός ακροατής”, κατανοητικός με ενσυναίσθηση στα προβλήματα των άλλων, μόνο και μόνο με την ελπίδα ότι άλλοι άνθρωποι θα σας συμπαθούν περισσότερο;
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Έτσι θα καταφέρεις να ανακτήσεις την χαμένη σου αυτοπεποίθηση!
Δυστυχώς, όταν όλη η ενέργειά σας πηγαίνει προς το γίνεστε αρεστοί στους άλλους, είναι πιθανό να καταλήξετε στο αντίθετο σε αντάλλαγμα.
Η διαρκής αναζήτηση για την “έγκριση
Αντί να είστε γνήσιοι ως προς τον χαρακτήρα σας, προσπαθείτε να δημιουργήσετε μια εικόνα που νομίζετε ότι οι άλλοι βρίσκουν ελκυστική. Κατά τη διαδικασία, συμβιβάζεται τον αυθεντικό σας εαυτό και βαθμιαία γίνεστε όλο και λιγότερο ειλικρινείς, λιγότερο φυσικοί, λιγότερο “εσείς”. Όσο περισσότερο προσπαθείτε να είστε αρεστοί, τόσο λιγότερο οι άλλοι αισθάνονται άνετα μαζί σας. Διαισθάνονται κάτι “πλαστό”, κάτι ψεύτικο στην συμπεριφορά σας και δυσκολεύονται να σας εμπιστευτούν. Μπορεί ακόμη και να αρχίσουν να αισθάνονται ότι τους κοροϊδεύετε.
Αυτή είναι η αιτία που πολλοί αισθάνονται καταπίεση από εκείνους που αναζητούν διαρκώς την “έγκρισή” τους. Είναι κάτι που τους εξαντλεί, τους παίρνει όλη την ενέργεια και καταλήγουν να αποφεύγουν εν τέλει το άτομο που προσπαθεί τόσο πολύ να τους είναι αρεστό. Αργά ή γρήγορα, αρχίζουν αραιώνουν τις συναντήσεις, ή δεν επιστρέφουν τις τηλεφωνικές του κλήσεις. Από την άλλη, το άτομο που προσπαθεί πολύ να είναι αρεστό στους άλλους, πληγώνεται όταν βλέπει ότι το αποτέλεσμα που αποζητάει αντιστρέφεται. Καταλήγει μπερδεμένο και πληγωμένο.
Παιδικά απωθημένα
Όλοι μας μεταφέρουμε τις ανεκπλήρωτες παιδικές μας ανάγκες στις σημερινές μας σχέσεις ως έναν τρόπο να θεραπεύσουμε τις συναισθηματικές πληγές που υποφέραμε στο παρελθόν μας. Αλλά όσο παραμένουμε εξαρτημένοι από τους άλλους για έγκριση, η ευτυχία μας είναι φευγαλέα.
Οι άνθρωποι που επιθυμούν να παίρνουν διαρκώς την έγκριση των άλλων, συνήθως έχουν βιώσει κάποιο συναισθηματικό τραύμα στην παιδική τους ηλικία. Μπορεί να έχουν υποστεί λεκτική, σωματική, ή συναισθηματική κακοποίηση και παραμέληση. Όποια και αν ήταν η αιτία, δεν αισθάνονταν σημαντικοί ως άτομα στο άμεσο περιβάλλον τους, ούτε ποτέ τύχαιναν αναγνώρισης για την μοναδικότητά τους. Αντ’ αυτού, είναι πιθανό να λάμβαναν το μήνυμα ότι η αγάπη των άλλων προς εκείνους ήταν πάντα “υπό όρους”.
Έπρεπε να προσπαθήσουν πολύ για να την έχουν. Το να είναι απλά ο εαυτός τους, έμοιαζε να μην είναι ποτέ αρκετό.
Κάτω από την επιφάνεια όσων προσπαθούν να είναι αρεστοί στους άλλους υπάρχει ένα άτομο με χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δεν συνειδητοποιεί την δική του αξία, έτσι επιδιώκει την επιβεβαίωση από τους άλλους. Ωστόσο, οποιαδήποτε αναγνώριση και αν πετύχουν, δεν διαρκεί για πολύ. Ανεξάρτητα από το πόση αναγνώριση λαμβάνουν, σύντομα αισθάνονται ότι πρέπει να προσπαθήσουν εκ νέου από την αρχή.
