«Όταν ο πατέρας μου έφυγε από το σπίτι…», η πικρή αλήθεια ενός χωρισμού
«Όταν ο πατέρας μου έφυγε από το σπίτι ήμουν μόλις 15 χρονών! Στην κρίσιμη εφηβική ηλικία τότε που τον είχα πραγματικά ανάγκη!» τα λόγια ενός παιδιού τότε και σήμερα άντρα εκφράζουν το κενό που προκαλεί η έλλειψη του πατέρα στα αγόρια ένα κενό που δύσκολα αναπληρώνεται αλλά στην τελική δυναμώνει τους νέους άντρες!
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Η δύσκολη αλλά και μοναδική σχέση πατέρα και γιου
Η διαφορά του χαμού, λόγω θανάτου του πατέρα με εκείνη της φυγής του χωρισμού, είναι πολύ μεγάλη. Στο μυαλό του νέου άντρα του έφηβου υπάρχει η πίκρα του θανάτου, αλλά είναι ένα αίσθημα που ανακουφίζεται εν μέρει «τον πήρε ο Θεός» λέει στο μυαλό του ο έφηβος όσο άδικο και αν είναι αυτό!
Από την άλλη η πίκρα της φυγής του πατέρα μετά από έναν χωρισμό προκαλεί μεγαλύτερα και πιο επώδυνα συναισθήματα. Το πρώτο είναι το κενό που υπάρχει σπίτι. Η μάνα, όσο καλή να είναι δεν παύει να είναι γυναίκα και να αδυνατεί να συμβουλεύσει πλήρως ένα παιδί στα κρίσιμα χρόνια της εφηβείας ενώ ο έφηβος αισθάνεται την εγκατάλειψη που την ερμηνεύει και ως απόρριψη στο πρόσωπο του.
Οι αντιδράσεις των εφήβων είναι πολύπλοκες και απρόβλεπτες σε μια τέτοια κατάσταση. Νεύρα ψυχικές μεταπτώσεις και πάντα μένει η απορία «σε ποιον να μιλήσω για το πρόβλημα με την γκόμενα», «σε ποιον να τρέξω για βοήθεια όταν δέχομαι επίθεση»;
Ο νέος άντρας ξαφνικά από παιδί μετατρέπεται σε άντρα του σπιτιού. Μεγαλώνει απότομα. Συναισθάνεται τη μάνα του που προσπαθεί να πνίξει τον δικό της πόνο. Στέκεται δίπλα της ως πραγματικός άντρας του σπιτιού αν και ξέρει ότι δεν είναι. Αν υπάρχει και μικρότερος αδερφός ή αδερφή τότε ξαφνικά από τη μια μέρα στην άλλη, ο νέος άντρας μετατρέπεται σε πατέρα προσπαθώντας ενστικτωδώς να καλύψει το κενό του πραγματικού πατέρα που έφυγε!
Και τα χρόνια περνούν ο έφηβος γίνεται νέος και κάποια στιγμή νιώθει ότι δεν τον χωράει ο τόπος στο σπίτι του. Νιώθει το αίσθημα της φυγής. Θέλει απεγνωσμένα να πετύχει να τελειώνει τις σπουδές του να πιάσει δουλειά και να φύγει από το σπίτι να στήσει το δικό του σπιτικό.
Εδώ έρχεται και πάλι το κενό του πατέρα. Αφού και πάλι η μάνα, όσο και να θέλει να μπορεί να τον υποκαταστήσει. Από τις επαγγελματικές συμβουλές μέχρι και τις συμβουλές για τις σχέσεις. Δεν μπορεί να απαντήσει στο νέο άντρα στο παιδί της όπως ένας πατέρας και αυτό είναι φυσικό. Από την άλλη ο νέος άντρας νιώθει ότι ο πατέρας του δεν είναι άξιος να του λύσει κρίσιμα ερωτήματα και ειδικά αυτά που αφορούν τις σχέσεις αφού εκείνος δεν μπόρεσε ούτε να κρατήσει την οικογένεια του ενωμένη πως θα τον συμβουλεύσει;
Σε γενικές γραμμές τα αγόρια που μεγαλώνουν χωρίς πατέρα στο σπίτι ανδρώνονται γρήγορα. Παραφύση με την εξέλιξη της ηλικίας τους γίνονται πιο πραγματιστές, σκληροί αλλά και συνάμα συμπονετικοί. Ξέρουν να κρύβουν μέσα τους καλά την συμπόνια και την καλοσύνη που νιώθουν φοβούμενοι την εκμετάλλευση των άλλων.
Από την άλλη όμως γίνονται δυνατοί. Συνήθως τα καταφέρνουν στη ζωή τους είτε είναι επαγγελματική είτε προσωπική. Φτιάχνουν οικογένειες που τις κρατούν δεμένες πάση θυσία. Ωστόσο πάντα μένει στο πίσω μέρος του μυαλού τους το γιατί της φυγής του πατέρα και πάντα τους βασανίζει το γεγονός ότι τα κρίσιμα εφηβικά και νεανικά χρόνια τα πέρασαν μόνοι τους. Ξέρουν ότι ανδρώθηκαν μόνοι τους γιατί μην γελιέστε, ένας πατέρας που εγκαταλείπει το σπίτι του όσο καλή σχέση να έχει με το παιδί του δεν μπορεί να ανταποκριθεί πλήρως στα καθήκοντα του εκ του μακρόθεν!
Γιατί πολύ απλά δεν έζησε από κοντά καμία στιγμή του γιού του τις στιγμές τις απλές αλλά τόσο σημαντικές στη ζωή του κάθε ανθρώπου όπως είναι για παράδειγμα το πρώτο του μεθύσι!!!
