Έτσι θα καταλάβεις τις μπόμπες για να μη χαλαστείς – Και το τσίπουρο μπόμπα!
Δυστυχώς τα ποτά μπόμπες υπάρχουν και δυστυχώς μεταξύ τους συγκαταλέγεται και το τσίπουρο! Ποτά γεμάτα διάφορες ουσίες με πιο επικίνδυνη την μεθανόλη που μπορεί να σου κάνει ανεπανόρθωτη ζημιά, στο πάγκρεας, το συκώτι, ακόμα και στα μάτια.
Κυρίως της μέρες του μεγάλου συνωστισμού (σαββατοκύριακα, γιορτές) δίνεται η ευκαιρία σε ασυνείδητους επιχειρηματίες να πλασάρουν μπόμπες, είτε πρόκειται για μεγάλο κλάμπ, είτε για το καφέ της γειτονιάς που αγοράζει τσίπουρο με 1,5 ευρώ το λίτρο και εσύ φυσικά δεν το γνωρίζεις θεωρώντας το γνήσιο και καλό!
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Αλκοόλ: Έτσι θα το πίνεις και δεν θα σε …πίνει!
Το κακό είναι ότι τα περισσότερα ποτά, ακόμα και το τσίπουρο, νοθεύονται με μεθανόλη. Ενα ποτηράκι μεθανόλη είναι η θανατηφόρος δόση για έναν ενήλικα, σε μικρότερη δόση προκαλεί ακόμη και μόνιμη τύφλωση. Και είναι ύπουλο γιατί τα συμπτώματά της αρχίζουν να εμφανίζονται μετά από 12 ώρες. Στην αρχή αυτός που έχει μεθύσει από μεθανόλη μοιάζει με κάποιον που απλά ήπιε πολύ και μέθυσε. Τα βαριά συμπτώματα έρχονται αργότερα, από τα προϊόντα στα οποία μεταβολίζεται μέσα στον οργανισμό, όταν αρχίζει να καταστρέφει το ήπαρ, τα νεφρά, το οπτικό νεύρο.
Η μεθανόλη είναι και αυτή μια αλκοόλη παρόμοια με την αιθυλική αλκοόλη αλλά χρησιμοποιείται σαν καύσιμο, σαν διαλυτικό και σε πάμπολλες εφαρμογές στη βιομηχανία. Συνήθως παράγεται από το πετρέλαιο και γι’ αυτό είναι φτηνή. Δεδομένου ότι η αιθανόλη ποτοποιίας φορολογείται δραστικότατα στις περισσότερες χώρες του κόσμου, ως είδος πολυτελείας ή για την πρόληψη του αλκοολισμού, ενώ η μεθανόλη είναι ένα βιομηχανικό προϊόν η τιμή της είναι κατά 20 φορές χαμηλότερη. Έτσι αν αποφασίσεις να φτιάξεις ποτό με μεθανόλη ή να προσθέσεις λίγη μεθανόλη αντί για αιθανόλη ανεβάζεις τα κέρδη σου.
Έτσι νοθεύουν και το τσίπουρο
Το τσίπουρο βγαίνει με απόσταξη. Το οινόπνευμα που περιέχει προέρχεται από την αλκοολική ζύμωση όπως ακριβώς στο κρασί.
Αλλά όταν φτιάχνουμε κρασί χρησιμοποιούμε μόνο το γλεύκος (τον μούστο) των σταφυλιών ενώ για το τσίπουρο, την ρακή, τη τσικουδιά χρησιμοποιούμε όλα τα υπολείμματα από το πατητήρι (τσίπουρα) που έχουν βέβαια σάκχαρα αλλά έχουν και ξυλώδη ιστό (κουκούτσια, κοτσανάκια, τσάμπουρα κλπ).
Κατά τη διάρκεια της αλκοολικής ζύμωσης τα μεν σάκχαρα δίνουν την επιθυμητή αιθανόλη ο δε ξυλώδης ιστός δίνει μεθανόλη η οποία γι’ αυτό ονομάζεται και ξυλόπνευμα. Όταν θα ολοκληρωθεί η αλκοολική ζύμωση, συνήθως μετά από ενάμιση μήνα, το οινόπνευμα διαχωρίζεται από τα άλλα συστατικά με απόσταξη. Ήρθε λοιπόν η ώρα που θα βάλουμε καζάνι, για να κάνουμε την απόσταξη.
Αφού λοιπόν ο παραγωγός πληρώσει τον ανάλογο φόρο παίρνει την άδεια να βάλει ένα καζάνι που θα έχει συγκεκριμένη χωρητικότητα, ας πούμε 50 λίτρα για συγκεκριμένες μέρες. Μέσα στο καζάνι θα βάλει τα τσίπουρα που έχουν υποστεί ζύμωση και έχουν παράγει αιθανόλη. Και θα βάλει φωτιά για ζεσταθεί το καζάνι του και να βράσει το περιεχόμενο ώστε να πάρει την αλκοόλη την οποία ψύχει για να υγροποιηθεί. Τώρα αν ο παραγωγός που θα κάνει την απόσταξη (καζανιστής) είναι ευσυνείδητος και καλός τεχνίτης το πρώτο μέρος του αποστάγματος το κρατάει χώρια, για να το χρησιμοποιήσει για καύσιμο ή να το περάσει από δεύτερη απόσταξη.
Αυτό το πρωτοστάλαγμα περιέχει μεν μεγάλη ποσότητα αιθανόλης, αλλά περιέχει επίσης και μεθανόλη. Και εδώ έγκειται η τέχνη, εάν ο παραγωγός απορρίψει μεγάλη ποσότητα πρωτοσταλάγματος θα έχει απομακρύνει όλη την μεθανόλη στα σίγουρα αλλά θα έχει επίσης απομακρύνει και μεγάλη ποσότητα αιθανόλης και έτσι η ρακή θα βγει αδύναμη. Αν απορρίψει μικρή ποσότητα θα έχει βέβαια μια δυνατή ρακή αλλά θα περιέχει μεθανόλη. Λοιπόν πόσο πρωτοστάλαγμα απορρίπτουμε σε κάθε καζανιά; Μόνο ο παραγωγός και ο καζανιστής ξέρουν.
Η βιομηχανία έχει άλλες μεθόδους απόσταξης με αυστηρά ελεγχόμενη θερμοκρασία απόσταξης και συνεχείς ποιοτικούς ελέγχους. Λόγου χάριν η θερμοκρασία βρασμού της μεθανόλης είναι οι 64,7οC και της αιθανόλης 78,4οC και αν και σχηματίζουν αζεοτροπικά μίγματα μεταξύ τους και με το νερό με κατάλληλη κλασματική απόσταξη η βιομηχανία καταφέρνει να τις διαχωρίσει.
Πώς να προστατευτείς
- Τις περισότερες μπόμπες δεν τις σερβίρουν στο πρώτο ποτό, αλλά όταν πια ο πελάτης έχει πιεί αρκετά, ειδικά αν φαίνεται πότης (και γνώστης) και αν είναι άνω των 30-35.
- Τα ποτά με αναψυκτικό νοθεύονται πιο εύκολα επειδή κάθε προσθήκη στο κοκτέιλ αλλοιώνει τη γεύση και ο κατανλωτής δεν αντιλαμβάνεται την διαφορά εύκολα. Τα «σκέτα» ποτά είναι ασφαλέστερα.
- Ο καταναλωτής πρέπει να ελέγχει την οσμή, τη γεύση και το χρώμα
- Πολλές «μπόμπες» αφήνουν ένα αίσθημα «καύσου» στο λαιμό
- Ζαλίζουν πιο γρήγορα απο το γνήσιο ποτό.
- Ο καταναλωτής (ειδικά αν είναι παρέα) καλό είναι να ζητάει να του ανοίξουν το μπουκάλι μπροστά του. Είναι πολύ δύσκολο να «πιάσει» τις πολύ μικρές διαφορές που υπάρχουν στις συσκευασίες, καθώς και οι «μπόμπες» συσκευάζονται σε μπουκάλια όμοια με των αυθεντικών ποτών, όμως όταν ο πελάτης ζητάει το μπουκάλι ο μαγαζάτορας και ο μπάρμαν αποφεύγουνι να ρισκάρουν και δίνουν κανονικό ποτό.
- Κλείνοντας ένα μπουκάλι και αναδεύοντάς το (ταρακουνώντας το) κανονικά το περιεχόμενο θολώνει μόνο για δευτερόλεπτα. Αν αργήσει περισσότερο να ξεθολώσει, κάτι δεν πάει καλά.
- Οι κινδυνοι για την υγεία ειναι σπάνιοι, αλλά υπαρκτοί, γιατί η μεθανόλη των νοθευμένων βλάπτει το οπτικό νεύρο.
- Η «μπόμπα» κάνει πιο βαρύ το μεθύσι και αυτό φαίνεται περισσότερο την επομένη το πρωί –χειρότερος από το συνηθισμένο μεθύσι πονοκέφαλος και εντονότεροι μυικοί πόνοι.
- Μερικές φορές η «μπόμπα» είναι τόσο κακής ποιότητας που ο πονοκέφαλος ή η ναυτία έρχονται αμέσως, μόλις πιεί κάποιος το ποτό.
- Πιο συχνά η «μπόμπα» σερβίρεται όταν «κερνάει» το μαγαζί σφηνάκια
