Ακούς μουσική παντού και σου αρέσει! Δες γιατί συμβαίνει!
Ακούς συνεχώς μουσική; Στη δουλειά στο γυμναστήριο παντού; Αναρωτήθηκες τι είναι άραγε αυτό που σε κάνει να ζεις με τη μουσική σε σχέση με τους άλλους ανθρώπους; Είναι ο εγκέφαλος σου και δες το γιατί!
Σύμφωνα με στοιχεία ερευνών οι άνθρωποι κατατάσσουν με συνέπεια τη μουσική ως μία από τα ανώτατες πηγές ευχαρίστησης και συναισθηματικής δύναμης. Έχουμε κάνει έρωτα με τη μουσική έχουμε τελειώσει τις μεταπτυχιακές μας σπουδές με μουσική έχουμε διασκεδάσει έξαλλα αλλά και μελαγχολήσει και θρηνήσει με τη μουσική. Κάθε πολιτισμός που έχει μελετηθεί έχει δημιουργήσει μουσική.
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Μάθε τι σου συμβαίνει αν μάθεις να ….παίζεις ένα όργανο!
Λαμβάνοντας υπόψη την παλαιότητα την καθολικότητα και τη βαθιά δημοτικότητα της μουσικής πολλοί ερευνητές εδώ και καιρό θεωρούσαν δεδομένο ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος πρέπει να είναι εφοδιασμένος με κάποιο «ξεχωριστό χώρο» για τη μουσική δηλαδή ένα εξειδικευμένο μέρος της αρχιτεκτονικής του φλοιού πρέπει να είναι αφιερωμένο στην ανίχνευση και την ερμηνεία των μουσικών σημάτων των τραγουδιών. Ωστόσο έως πρόσφατα δεν υπήρχαν σαφείς επιστημονικές ενδείξεις για τον εντοπισμό ενός τέτοιου χώρου και η προσπάθεια για τη νευρωνική κατανόηση της πεμπτουσίας του ανθρώπινου πάθους για τη μουσική είχε ναυαγήσει.
Ερευνητές από το Μ.Ι.Τ. εξέλιξαν μια ριζοσπαστική νέα προσέγγιση απεικόνισης στον εγκέφαλο που προσδίδει νέα σημαντικά δεδομένα. Με μαθηματική ανάλυση σαρώσης του ακουστικού φλοιού και ομαδοποίηση νευρώνων του εγκεφάλου με παρόμοια μοτίβα ενεργοποίησης οι επιστήμονες εντόπισαν φλοιώδεις οδούς που αντιδρούν σχεδόν αποκλειστικά με τον ήχο της μουσικής – οποιαδήποτε μουσικής είτε είναι Bach είτε trip-hop είτε λύρα είτε πάνκ. Ένας ακροατής μπορεί είτε να απολαύσει ένα κομμάτι μουσικής ή να το επικρίνει χωρίς να έχει σημασία το είδος της απόκρισης. Όταν παίζεται ένα μουσικό πέρασμα μια ομάδα νευρώνων του ακουστικού φλοιού ενός ακροατή αποκρίνεται/αντιδρά.
Σε αντίθεση άλλοι ήχοι π.χ. ένα γαύγισμα σκύλου ένα φρενάρισμα αυτοκινήτου το καζανάκι της τουαλέτας αφήνουν αυτά τα χαρακτηριστικά «μουσικά κυκλώματα» ασυγκίνητα. Τα παραπάνω αποτελέσματα δημοσίευσαν οι καθηγητές νευρολογίας στο M.I.T. Nancy Kanwisher και Josh H. McDermott και η μεταδιδακτορική συνάδελφός τους Sam Norman-Haignere στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Neuron.
Αναφέρουν μάλιστα ότι η νέα μέθοδος που αναπτύχθηκε θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να «τεμαχίσει» υπολογιστικά οποιεσδήποτε σαρώσεις από μια λειτουργική συσκευή απεικόνισης μαγνητικού συντονισμού (F.M.R.I.)”,” τη μοντέρνα κινητήριο δύναμη της σύγχρονης νευροεπιστήμης κι έτσι να αποκαλύψει και άλλα κρυμμένα διαμάντια του εξειδικευμένου φλοιού για τη μουσική. Ως απόδειξη της ευαισθησίας του συγεκριμένου πρωτόκολλου που ανέπτυξαν οι ερευνητές αποτέλεσε ο εντοπισμός ενός δεύτερου νευρωνικού ακουστικού «μονοπατιού» στον εγκέφαλο – για τα οποία οι επιστήμονες είχαν ήδη ενδείξεις – που είναι συντονισμένο με τους ήχους της ανθρώπινης ομιλίας.
Οι υπολογισμοί κατέδειξαν έξι βασικά μοτίβα αποκρίσεων έξι τρόπους που εγκέφαλος κατηγοριοποιεί τον εισερχόμενο «θόρυβο». Οι ερευνητές καθόρισαν ότι τέσσερα από τα έξι μοτίβα (μονοπάτια) συνδέονται με τις γενικές φυσικές ιδιότητες του ήχου πως τον τόνο και τη συχνότητά του. Το πέμπτο αφορά την αντίληψη του λόγου ενώ το έκτο αποτελεί ένα νευρωνικό hotspot εντοπισμένο στην αύλακα του ακουστικού φλοιού που ενεργοποιείται από ηχητικά δεδομένα χαρακτηριστικά της όπερας συμμετέχοντας σε κάθε μουσικό κλιπ. Ο ήχος του σόλο τυμπανιστή του σφυρίγματος των pop τραγουδιών της ραπ σχεδόν τα πάντα που είχαν μια μουσική νότα μελωδική ή ρυθμική ενεργοποιεί το συγκεκριμένο «hotspot». Και αυτό ειναι εντυπωσιακό αν σκεφτούμε ότι αυτα τα ακουστικά κλιπ δεν παρουσιάζουν την ομοιογένεια του λόγου.
