Για να τελειώσουν οι Λιγνάδηδες της κοινωνίας πρέπει να μη σιωπούμε
Υπόθεση Λιγνάδη! Πιο παλιά δεκαετίες πίσω η υπόθεση Παπαχρόνη -και να γκουγκλάρεις δεν θα την βρεις. Τόσο παλιά είναι- Οι διαφορές τους; Ο ένας της τέχνης και ο άλλος στρατιωτικός. Ο ένας βιαστής και ο άλλος βιαστής αλλά και δολοφόνος. Ο ένας κανονικός δολοφόνος και ο άλλος δολοφόνος ψυχών και αξιοπρέπειας!
Και να ήταν μόνο ο Λιγνάδης; Είναι και ο Χαικάλης που τον έπιασε η παραγραφή είναι άλλοι και άλλες που βιάζουν ανθρώπινες ψυχές, είτε θηλυκές, είτε αρσενικές αλλά ποτέ δεν έχουν καταγγελθεί. Είναι παντού, στο θέατρο, στον αθλητισμό, στα γραφεία, στα μαγαζιά, στα πάρκα, παντού!
Και ξαφνικά ξυπνήσαμε και ανακαλύψαμε ότι υπάρχει ο Λιγνάδης και όλοι αυτοί οι ανώμαλοι. Και ξαφνικά βγήκαν και οι γείτονες του Λιγνάδη και δηλώνανε στους δημοσιογράφους ότι έβλεπαν και άκουγαν… όμως κανένας δεν κατήγγειλε εδώ και τόσα χρόνια!
Είτε το θέλουμε είτε όχι οι ανώμαλοι υπήρχαν πάντα και θα συνεχίσουν να υπάρχουν, το θέμα είναι όμως πως θα καταφέρουμε ως κοινωνία να περιορίσουμε τη δράση τους, γιατί δεν είναι μόνο θέμα αστυνόμευσης και δικαιοσύνης, είναι θέμα προσωπικό του καθενός μας!
Το πρώτο που θα σκεφτεί μια μάνα ή ένας πατέρας, μετά απ΄ όλα αυτά, είναι να μη αφήσει να πάει το παιδί τους να πάει σε κάποιο θεατρικό σχήμα. Ίσως και να μην πάει ούτε στην ιστιοπλοΐα, επειδή και εκεί υπάρχουν βιαστές! Δεν είναι έτσι όμως!
Αυτά όλα τα αποτρόπαια συμβάντα για να ελαχιστοποιηθούν απαιτούν τη γνώση, τη σύνεση, την ενημέρωση, την αγάπη, στις οικογένειες. Απαιτούν την ενημέρωση και τη συνειδητοποίηση της κοινωνίας.
Απαιτούν να βλέπουμε τα πράματα όπως είναι και να μην τα πασπαλίζουμε με δικαιολογίες ή τα αναγάγουμε στη πολιτική.
Απαιτούν να πράττουμε ως γονείς ενημερώνοντας τα παιδιά μας σωστά. Να είμαστε κοντά στα παιδιά μας ώστε να μας εκμυστηρευτούν την παρενόχληση του όποιου άρρωστου. Απαιτούν να δρούμε και να μη σιωπούμε.
Το άρθρο έγραψε ο Κώστας Μπούρης
