Κι όμως οι «κάγκουρες» αξίζουν μια ευκαιρία! Ποιος θα τη δώσει όμως;
Του Κώστα Μπούρη
Πες μας ειλικρινά, πόσους κάγκουρες είδες στον πηγαιμό για τη θάλασσα το σαββατοκύριακο; Πόσους μοτοσικλετιστές είδες να οδηγούν χωρίς κράνος, ημίγυμνοι, με φτιαγμένες μηχανές που απλώς κάνουν φασαρία, κάνοντας σφήνες με υπερβολική ταχύτητα σύμφωνα με το όριο που ορίζει η κίνηση του δρόμου ή κάνοντας σούζα διαρκείας, έτσι για την πλάκα;
Πόσους βλέπεις καθημερινά στη πόλη σου νύκτα, μέρα;
Και εσύ που οδηγάς φορώντας κράνος και τουλάχιστον μπουφάν. Εσύ που οδηγάς με τους κανόνες ασφαλείας απορείς!
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Πόσο πραγματικά θεωρείς αγαπάς τη μηχανή σε σχέση με τη ζωή σου
Ας μην γελιόμαστε, όποιος μηχανόβιος πει ότι δεν ήταν ποτέ κάγκουρας δεν είναι μηχανόβιος. Αν όχι όλοι οι περισσότεροι περάσαμε από αυτό το στάδιο σαν παιδιά, το κακό είναι όμως ότι πολλοί παραμένουν ακόμα κάγκουρες ακόμα και στην ηλικία των –άντα!
Είναι αυτοί αλλά και πολλά νέα παιδιά, που νομίζουν ότι έτσι είναι ο μοτοσικλετισμός και είναι οι ίδιοι που συνήθως συμπληρώνουν τη λίστα των νεκρών στα δυστυχήματα με μοτοσικλέτα.
Οι περισσότεροι είναι συνήθως νέα παιδιά που απλώς δεν έχουν τους ανθρώπους ή τα βιώματα που θα τους δώσουν να κατανοήσουν ότι η καγκουριά έχει το όριο της που αν τα ξεπεράσεις είσαι υποψήφιος μελλοθάνατος.
Και ποιοι είναι αυτοί που θα δείξουν στους κάγκουρες τον δρόμο του πραγματικού μοτοσικλετισμού; Σίγουρα δεν είναι οι αστυνομικοί που είναι επιφορτισμένοι να επιβάλλουν το νόμο ενώ για τους περισσότερους αποτελούν το «κόκκινο πανί» της αιώνιας κόντρας αστυνομικών – μοτοσικλετιστών, αν και πολλοί μηχανόβιοι είναι και αστυνομικοί.
Είναι το σχολείο; Η εκπαίδευση που έχει κάθε νέος από μικρός; Ναι φυσικά είναι και το σχολείο που θα μπορούσε να δώσει τη βάση.
Εκείνοι που εκ των πραγμάτων είναι επιφορτισμένοι με το βαρύ φορτίο της μοτοσικλετιστικής παιδείας είναι οι φορείς όπως η ΜΟΤΟΕ, ο ΜΟΘ και οι αντίστοιχες μοτοσικλετιστικές ενώσεις και σύλλογοί όλης της χώρας.
Είναι εκείνοι που σε συνεργασία με το κράτος θα έπρεπε να διοργανώνουν δράσεις οδηγικής παιδείας μοτοσικλετισμού σε όλα τα επίπεδα, από τα σχολεία μέχρι και τους μεγαλύτερους ανθρώπους που καβαλάνε ένα δίκυκλο!
Όμως δυστυχώς αυτό δεν συμβαίνει. Μάλιστα γίνεται το αντίθετο και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε στους δρόμους όλης της χώρας!
Αν και οι κάγκουρες έχουν άγνοια κινδύνου αξίζουν μια ευκαιρία στη ζωή και η ευθύνη αυτή ανήκει σε όλους τους μηχανόβιους αφού δυστυχώς λείπει η αρχή που θα τους δείξει τον δρόμο να μείνουν ζωντανοί!
