Μάθε γιατί δεν πρέπει να λες εύκολα: «Σ΄ αγαπώ»!
Η λέξη «αγάπη» προφέρεται εύκολα. Τάζετε εύκολα! Αλλά υλοποιείται δύσκολα πολύ δύσκολα. Η λέξη «αγάπη» είναι μια πολύ βαριά λέξη ανώτερη από τη λέξη «φιλία» επειδή είναι ένα συναίσθημα που είτε το έχεις είτε όχι!
Το συναίσθημα της αγάπης είτε το έχουμε είτε όχι. Ωστόσο δεν είμαστε εμείς υπεύθυνοι γι αυτό είναι οι γονείς μας και το σπιτικό που μεγαλώσαμε!
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Αυτά είναι τα 9 λάθη που έκανες και οδήγησαν στον χωρισμό
Όλοι οι γονείς (πλην εξαιρέσεων) αγαπούν τα παιδιά τους. Το θέμα είναι όμως με ποιο τρόπο εκφράσουν την αγάπη τους. Σύμφωνα με τις θεωρίες ο τρόπος με τον οποίο σχετίζεται ένα βρέφος και αργότερα ένα παιδί με τους γονείς του και οι τρόποι με τους οποίους αυτοί ανταποκρίνονται θα γίνουν αργότερα οι τρόποι με τους οποίους σχετίζεται με τον κόσμο που τον περιβάλλει και είναι κάτι που πολύ δύσκολα μπορεί να αλλάξει στον χαρακτήρα κάθε ανθρώπου.
Έτσι εξηγείται πως μερικοί άνθρωποι αναρωτιούνται «γιατί μας τυχαίνουν όλοι». Δηλαδή οι τεμπέληδες οι εγωιστές οι αγενείς ή όλες οι κακομαθημένες άπιστες και ακοινώνητες γυναίκες.
Σύμφωνα με τους ψυχολόγους όλα αρχίζουν από τους πρώτους έξι μήνες της ζωής ενός ανθρώπου. Ένα μεγάλο λάθος που κάνουν κάποιοι γονείς είναι ότι πιστεύουν πως με το να αφήσουν ένα μωρό να κλαίει αυτό θα μάθει κάποια στιγμή να είναι αυτάρκες και θα σταματήσει να ενοχλεί. Πράγματι κάποια στιγμή θα σταματήσει να κλαίει όχι όμως επειδή ξαφνικά δεν επιθυμεί ή δεν έχει την ανάγκη που είχε όταν ξεκίνησε. Θα σταματήσει επειδή έχει λάβει ένα μήνυμα που του λέει ότι κανένας δεν είναι εκεί για να καλύψει τις ανάγκες του. Όταν ολόκληρος ο κόσμος του είναι οι γονείς του αυτό μεταφράζεται σε μία απόλυτη έλλειψη εμπιστοσύνης το μωρό θα αποτραβηχτεί θα σωπάσει και οι γονείς θα το μεταφράσουν ως επιτυχημένη μέθοδο πειθαρχίας για να μη γίνει το μωρό κακομαθημένο.
Κάπως έτσι μεγαλώνει ένα παραμελημένο παιδί που θα γίνει ένας άντρας χωρίς εμπιστοσύνη στον εαυτό του και με ένα σκεπτικό που λέει «Αφού δεν ενδιαφέρονται για μένα μάλλον είμαι λάθος» και χωρίς εμπιστοσύνη προς τους άλλους με μία αντίστοιχη πεποίθηση που λέει «Η εμπιστοσύνη μου θα προδοθεί η ανάγκη μου δε θα καλυφθεί».
Ένα παιδί που δεν έχει νιώσει τη σιγουριά της αγάπης των γονέων θα παραμένει πάντα κοντά στους γονείς θα φοβάται να κοινωνικοποιηθεί και γενικά θα αποφεύγει οποιαδήποτε εξερεύνηση μπορεί να διακινδυνεύσει την παρουσία των γονιών του.
Και κάπως έτσι δημιουργούμε σχέσεις που είναι λάθος για τον ψυχισμό μας εφ’ όσον οι άνθρωποι ακολουθούμε μοτίβα που έχουμε βιώσει στη διάρκεια της ζωής μας και τα αναπαράγουμε με συνέπεια ώστε να μπορούμε να παραμείνουμε σε αυτό που γνωρίζουμε πώς να το διαχειριστούμε στο οικείο.
Έτσι μία γυναίκα που ως παιδί κακοποιείτο σωματικά ή σεξουαλικά ή που παρατηρούσε τους γονείς να παίζουν ξύλο θα επιλέξει να είναι σε μία σχέση με κάποιον με τον οποίο μπορεί να επαναλάβει αυτό το σενάριο. Και ενώ γνωρίζω πως η λέξη ‘επιλέξει’ ίσως σας ακούγεται παράδοξη γιατί ποιος θα επέλεγε να είναι σε σχέση με κάποιον που τον χτυπάει ή τον προσβάλλει τη χρησιμοποιώ γιατί ο μηχανισμός επιλογής λειτουργεί ασυνείδητα και έτσι γίνεται σχεδόν μία ανάγκη.
Ο τρόπος με τον οποίο έχουμε μάθει να εκφράζουμε τα συναισθήματα μας προς τους γονείς μας και ο τρόπος με τον οποίο αυτοί ανταποκρίνονται επίσης θα μας κυνηγάει για πάντα ή τουλάχιστον για όσο καιρό αρνούμαστε να δούμε την πραγματικότητα να μορφωθούμε κοινωνικά και να καταλάβουμε τι είναι αγάπη και να τη δώσουμε απλόχερα στους ανθρώπους που την αξίζουν.
Αν οι γονείς μας, μας έμαθαν ότι ο θυμός μας δεν είναι αποδεκτός με το να μας αγνοούν ή να μας τιμωρούν για αυτόν εμείς θα περάσουμε τη ζωή μας όχι χωρίς να βιώνουμε θυμό αλλά βιώνοντας τον παθητικά και επιθετικά.
Αυτό θα μεταφραστεί σε αντιδράσεις λίγο πολύ γνωστές σε όλους μας δηλαδή παρακράτηση σεξουαλικών επαφών ή ανεπάρκεια σε δουλειές του σπιτιού ή λοιπές υποχρεώσεις μέχρι να γίνει μία έκρηξη από τη μία ή και τις δύο πλευρές.
Δυστυχώς όμως oταν φτάσει το ζευγάρι στο σημείο της έκρηξης”,” είναι πολύ λίγα αυτά που μπορούν να διασωθούν.
Χρήσιμο είναι λοιπόν να προλαμβάνουμε τέτοιες καταστάσεις είτε με συζητήσεις με το άλλο μας «μισό» ακόμα και αν αυτές φαίνονται αδιέξοδες.
