fbpx

Όταν η σιωπή πνίγει τη συναισθηματική σου έκφραση!

Όταν η σιωπή πνίγει τη συναισθηματική σου έκφραση!

Από έρευνα που έγινε για λογαριασμό του Ινστιτούτου Γνωσιακής-Αναλυτικής Ψυχοθεραπείας προέκυψε ότι κυρίαρχο σημείο αναφοράς για τους άντρες είναι ο φόβος ότι αυτό που θα πούνε μπορεί να πληγώσει τους άλλους. Το ποσοστό των αντρών που φαίνεται να διακατέχεται από αυτόν τον έντονο φόβο αγγίζει το 56%. Ένας στους δύο άντρες δηλαδή αποφεύγει να μιλήσει βαθιά για τον εαυτό του, εξαιτίας του φόβου ότι αυτό που θα πει ή θα παρερμηνευτεί ή θα στεναχωρήσει τον άλλον.

 

ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Έτσι θα βρεις δύναμη για μια μέρα που ξέρεις ότι θα είναι δύσκολη

 

Oταν το πλαίσιο αναφοράς είναι η σχέση, προκαλούνται αρκετά προβλήματα επειδή ο άλλος λαμβάνει αυτή τη σιωπή ως ένδειξη είτε απόρριψης, δηλαδή μη σεβασμού στις προσωπικές του ανάγκες για επικοινωνία είτε συμπεριφοράς έλλειψης ενδιαφέροντος. Ως φυσικό επακόλουθο της προαναφερθείσας παρερμηνείας ακολουθούν συνεχιζόμενες απόπειρες προσέγγισης του άλλου και οι οποίες επειδή δεν καταλήγουν στο επιδιωκόμενο αποτέλεσμα οδηγούνται σε έντονο καβγά.

Αυτό που συμβαίνει δηλαδή, από τη μεριά του άνδρα, είναι να αποφεύγεται η συζήτηση κάθε σοβαρού, «εύθραυστου» θέματος έτσι ώστε να αποτραπεί η γέννηση επιπλέον εντάσεων. Από τη μεριά της συντρόφου τώρα, η σιωπή αυτή εκλαμβάνεται ως ένδειξη ριζικής αδιαφορίας, κατάσταση που οδηγεί σε πρόκληση παραπάνω έντασης, γεγονός που αποτρέπει ακόμα περισσότερο τη συναισθηματική έκφραση του συντρόφου. ’λλες φορές πάλι, ο άντρας νιώθοντας ότι η σύντροφος εκμεταλλεύεται τη δικιά του σιωπή, την οποία ο ίδιος νοηματοδοτεί ως ανοχή ή και αντοχή (υποχώρηση), αισθάνεται ευάλωτος και πληγωμένος.

Ο άντρας δηλαδή προσπαθεί να ευχαριστήσει τη σύντροφό του, με το να μην δημιουργεί παραπάνω εντάσεις, ανεξάρτητα από τη φύση του προβλήματος, έχοντας κατά νου ότι αυτή η επικοινωνιακή απόσυρση μεταφράζεται ως προσπάθεια συναίνεσης και όχι ως απόπειρα αποφυγής. Φυσικά, η γυναίκα μεταφράζει ως συναισθηματικό κλείσιμο τη συμπεριφορά αυτή, αισθάνεται ότι πολλές φορές παλεύει μόνη της για τα προβλήματα της σχέσης, θλίβεται και θυμώνει για το μονοδιάστατο τρόπο θέασης που έχει ο σύντροφος της για τη σχέση και αντιδρά ποικιλοτρόπως, όπως για παράδειγμα με θυμό, απόσυρση, επίθεση ή και κατάθλιψη.

Την ίδια παγίδα φαίνεται να συνειδητοποιεί ένα μεγαλύτερο ποσοστό ανδρών (75%) στην περίπτωση που αυτή εκφράζεται μέσω ενός κλασικού διλήμματος: «Ή καταπίνω τα συναισθήματα μου ή κινδυνεύω να με απορρίψουν επειδή θα πληγώσω τους άλλους ή θα προκαλέσω μεγάλο μπέρδεμα». Δηλαδή, ακριβώς επειδή φοβόμαστε μήπως αυτό που πούμε στενοχωρήσει τους άλλους, δεν εξωτερικεύουμε τη σκέψη μας, δεν κοινωνούμε τις ανάγκες μας και τελικά καταλήγουμε να θεωρούμαστε παθητικοί, αδύναμοι ή αποσυρμένοι άνθρωποι.

Η συμπεριφορά των άλλων λειτουργεί ως επιβεβαίωση της πεποίθησης μας ότι οι άλλοι δεν ενδιαφέρονται για μας ή ότι κάθε φορά που εκφράζουμε αυτό που νιώθουμε προκαλούνται προβλήματα, γεγονός που ενισχύει τη μη έκφραση των πραγματικών συναισθημάτων μας.