Πατέρας με παιδί αθλητή: Σχέση δημιουργική και ενίοτε καταστροφική!
Του Νίκου Φετοκάκη
Όλοι όσοι ήμαστε γονείς έχουμε ονειρευτεί τα παιδιά μας ..κάπως όσο και αν παραμυθιάζουμε τον εαυτό μας πως θα τα αφήσουμε να αποφασίσουν μόνα τους τι θέλουν!!! Σε ακόμα πιο περίεργο σταυροδρόμι βρίσκονται οι γονείς που έχουν παιδιά που ασχολούνται με τον αθλητισμό η με τον πρωταθλητισμό!
Ιδιαίτερα στα ευρύτερα γνωστά σπορ που στους μπαμπάδες είναι πιο κατανοητά και έχουν και άποψη τα πράγματα μπερδεύονται πολύ περισσότερο αφού όλοι βαθιά μέσα μας κρύβουμε έναν προπονητή.
Έγκλημα για το παιδί μας είναι να εξωτερικεύουμε απόψεις ιδιαίτερα αρνητικές για τον προπονητή του παιδιού μας , κάτι που συνηθίζεται πολύ , αλλά καμιά φορά στα ομαδικά σπορ και για τους συμπαίκτες τους αφού , μεταξύ μας , οι πιο πολλοί βλέπουμε το παιδί μας ως το καλύτερο από όλους. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που τεράστια ταλέντα χάθηκαν γιατί ο μπαμπάς φύτρωνε λίγο η πολύ περισσότερο εκεί που δεν τον έσπερναν με αποτέλεσμα το παιδί να αποπροσανατολίζεται από τον στόχο του. Στην άλλη πλευρά το παιδί σε όποια ηλικία και να είναι έχει την ανάγκη στήριξης του γονιού , στο σπορ που εχει επιλέξει , σαν παρουσία , σαν εικόνα διακριτικά!
Όπως λένε όλοι οι προπονητές “έκαστος στο μετερίζι του! Ο κόουτς μέσα στο γήπεδο ο δάσκαλος στο σχολείο και ο γονιός στο σπίτι.
Συμπερασματικά ας ήμαστε κοντά στα παιδιά μας στις αθλητικές τους δραστηριότητες αλλά με το στόμα η δυνατόν κλειστό!!! Αυτοί που έχουν επιλεγεί να τους διδάξουν τα μυστικά του κάθε αθλήματος είναι σίγουρα καταλληλότεροι. Πάντα όμως το βλέμμα του παιδιού -αθλητή όταν ταξιδεύει στην κερκίδα αναζητά το αντίστοιχο του γονιού του να του δώσει κουράγιο με τον τρόπο του! Απλά ..ως εκεί….
