Από τον Γκάλη στον Τσιτσιπά ο ελληνικός αθλητισμός προοδεύει… και πάσχει … αυτοβούλως!
Τώρα που «κάτσανε» τα πανηγύρια και η ευφορία για την επιτυχία του Στέφανου Τσιτσιπά στο Roland Garros ίσως είναι καλό να δούμε τα πράματα με μια πιο ψυχρή και πραγματιστική λογική!
Να δούμε ψυχρά την κατάσταση που επικρατεί στον ελληνικό αθλητισμό σε όλα τα επίπεδα που έχει να κάνει κυρίως με την κρατική μέριμνα στις υποδομές, όσο και με την αθλητική παιδεία, η οποία στη χώρα μας είναι περιορισμένων οριζόντων!
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Το όνειρο θα αργήσει λίγο ακόμα να έρθει – Η πρόβλεψη του Τζόκοβιτς για τον Στέφανο!
Από την εποχή του Νίκου Γκάλη ο αθλητισμός της χώρας μας θυμίζει …καρδιογράφημα, κάτι που μόνο καλό δεν κάνει κυρίως στα νέα παιδιά που αρχίζουν τα πρώτα τους βήματα σε διάφορα αθλήματα.
Ο Νίκος Γκάλης και ο Άρης της δεκαετίας του 80, εκτίναξε το επίπεδο και έφερε χρήματα στο μπάσκετ, ένα άθλημα που βρισκόταν στην βαριά σκιά του ποδοσφαίρου και αναφέρονταν στα «ψιλά» των εφημερίδων της εποχής ενώ για τηλεόραση …ούτε λόγος!
Για περισσότερο από μια δεκαετία το μπάσκετ εκτινάχθηκε. Ήταν η εποχή της καταξίωσης στην Ευρώπη με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Eurobasket το 1989.
Αυτές οι επιτυχίες προξένησαν μια φρενίτιδα τόσο των γονέων, όσο και των μικρών παιδιών. Όλοι ήθελαν να γίνουν «Γκάλης» και να αποκομίσουν όχι μόνο τη δόξα αλλά και τα χρήματα που ανέρχονταν σε πολλά εκατομμύρια (δισεκατομμύρια δραχμές τη εποχής) με τους πατεράδες να ονειρεύονται τα βλαστάρια τους να γίνονται οι νέοι αστέρες του μπάσκετ, οδηγώντας τα στις ακαδημίες του αθλήματος, που ξεφύτρωναν σαν μανιτάρια και ευημερούσαν από την αφέλεια και την άγνοια των περισσότερων πατεράδων!
Μια κατάσταση που στέρησε από τον υπόλοιπο αθλητισμό το «νέο αίμα». Στέρησε από τα παιδιά την «ελεύθερη» επιλογή του αθλήματος που θα ήθελαν να ακολουθήσουν. Στέρησε από τα αθλήματα τους εν δυνάμει πρωταθλητές που θα ανέβαζαν τη χώρα στο διεθνές αθλητικό στερέωμα.
Σε όλα αυτά τα χρόνια βέβαια η χώρα μας δεν έμεινε χωρίς επιτυχίες σε παγκόσμιο και Ολυμπιακό επίπεδο, μόνο που αυτά τα αθλήματα δεν είχαν το «τυράκι» …δηλαδή δεν είχαν …χρήμα!
Αθλητές που μας τίμησαν και σήκωσαν την Ελληνική σημαία στα παγκόσμια βάθρα σε ενόργανη γυμναστική, πάλη, κολύμβηση, πόλο, στίβο, ιστιοπλοΐα, κωπηλασία και άλλα αθλήματα. Μας έβγαλαν ασπροπρόσωπους και μας έκαναν διεθνώς υπερήφανους. Αθλητές που έφτασαν στις παγκόσμιες κορυφές μέσα από τις αντιξοότητες του ελληνικού αθλητικού συστήματος, χωρίς επαρκείς υποδομές, χωρίς χρήματα και με ελάχιστους χορηγούς με το κράτος να …σφυρίζει σχεδόν αδιάφορα στα καλέσματα τους για αθλητικές υποδομές και σύγχρονους αθλητικούς νόμους!
Και τώρα ήρθε ο Τσιτσιπάς, καλή του ώρα και μεγαλουργεί στο διεθνές τενιστικό στερέωμα. Μεγαλουργεί και όπως είναι φυσικό κερδίζει χρήματα. Κερδίζει χιλιάδες ευρώ και καλά κάνει φυσικά, αφού τα αξίζει!
Ο Τσιτσιπάς που έφτασε στους τέσσερις πρώτους του κόσμου χωρίς καμία κρατική βοήθεια και φυσικά δεν εννοούμε τα χρήματα, αλλά τις υποδομές! Στο τένις το 90% περίπου των υποδομών είναι ιδιωτικές εγκαταστάσεις!
Και οι Έλληνες άρχισαν να ανακαλύπτουν το τένις, όπως τότε το ΄80 είχαν ανακαλύψει το μπάσκετ. Ανακάλυψαν μάλιστα ότι το τένις έχει και περισσότερα χρήματα και έτσι οι πρώτες «φωνούλες» κάνανε την εμφάνιση τους. Πολλοί θέλουν τα βλαστάρια τους να γίνουν «Τσιτσιπάδες» με τα σωματεία τένις να αρχίζουν να βλέπουν εισροές νέων παιδιών!
Μια φρενίτιδα προ των πυλών αν αναλογιστεί κανείς ότι είναι θέμα χρόνου ο Τσιτσιπάς (όπως πρόβλεψε ο Τζόκοβιτς) να γίνει πρώτος στη παγκόσμια κατάταξη.
Το κράτος όμως δεν πήρε το μάθημα του από την εποχή του Γκάλη. Αν δεν ήταν το 2004, οι αθλητικές υποδομές, μάλλον θα είχαν καταρρεύσει. Με τους Ολυμπιακούς η χώρα βρέθηκε με νέες αθλητικές υποδομές με τις περισσότερες στην Αθήνα και από τότε… ουδέν!
Ο αθλητικός προγραμματισμός του κράτους είναι σχεδόν ανύπαρκτος και φυσικά δεν αναφέρομαι στις επιχορηγήσεις αλλά στις υποδομές των διαφόρων αθλημάτων που δεν έγιναν σε όλη την Ελλάδα και «διώχνουν» τα νέα παιδιά. Με απλά λόγια ο στίβος στη Θεσσαλονίκη προπονείται στο Καυταντζόγλειο που χτίστηκε το 1960 και ανακαινίστηκε το 2004… και ας μην αναφερθούμε σε άλλα αθλήματα όπως είναι η ιστιοπλοία, η κωπηλασία κ.α.
Με τις αθλητικές υποδομές κάτω του μετρίου και όλες συσσωρευμένες στην Αττική πως περιμένουμε να μην επαναληφθεί το φαινόμενο «Γκάλη» στερώντας από τον υπόλοιπο αθλητισμό τα νέα εν δυνάμει ταλέντα;
Το άρθρο έγραψε ο Κώστας Μπούρης
