Ναι γιατί μερικοί κρυώνουν εύκολα ενώ άλλοι βγαίνουν γυμνοί στο χιόνι!
Αν είσαι από εκείνους που μπορούν να βγουν γυμνοί στο χιόνι τότε σίγουρα απορείς γιατί οι άλλοι σε βλέπουν και …παγώνουν! Το αντίθετο συμβαίνει βέβαια αν είσαι «κρυουλιάρης»
Η αντίληψη του κρύου οφείλεται στα νεύρα στο δέρμα, τα οποία στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο σχετικά με τη θερμοκρασία του δέρματος, αλλά και σχετικά με τον ρυθμό που αυτή αλλάζει επισημαίνουν οι καθηγητές φυσιολογίας, βιολογίας και ανατομίας σε Πανεπιστήμια της Αυστραλίας, Duncan Mitchell, Andrea Fuller και Shane Maloney, σε άρθρο τους στο The Conversation,
ΔΙΑΒΑΣΕ ΑΚΟΜΑ: Έτσι μπορείς να τρέξεις με ασφάλεια στο χιόνι
Αυτό εξηγεί γιατί νιώθουμε περισσότερο κρύο, για παράδειγμα, τη στιγμή που μπαίνουμε σε μία παγωμένη πισίνα, σε σχέση με όταν έχουμε μείνει σε αυτήν λίγη ώρα -στην πρώτη περίπτωση η θερμοκρασία του δέρματος πέφτει απότομα, ενώ στη δεύτερη περίπτωση είναι μεν χαμηλή, είναι δε και σταθερή.
Τα σήματα που ενημερώνουν τον εγκέφαλο για την πτώση της θερμοκρασίας είναι μία προειδοποίηση για την πιθανότητα να πέσει η θερμοκρασία των εσωτερικών οργάνων -επικίνδυνη κατάσταση.
Για αυτό, στους υγιείς ανθρώπους, ο εγκέφαλος δίνει οδηγίες στο νευρικό σύστημα για να την αποτρέψει: Οι μύες αναλαμβάνουν να παράγουν επιπλέον θερμότητα, για αυτό μας πιάνει τρέμουλο. Τα αιμοφόρα αγγεία αναλαμβάνουν να κατευθύνουν το αίμα στα εσωτερικά όργανα, αντί του δέρματος και των άκρων, για αυτό αυτά μένουν κρύα.
Τα παραπάνω, σε συνδυασμό προφανώς με το γεγονός ότι το σήμα πτώσης θερμοκρασίας έχει φτάσει στον εγκέφαλο, μας ενημερώνουν ότι κρυώνουμε, προκαλώντας συμπεριφορές όπως η υιοθέτηση εμβρυϊκής στάσης, το κουκούλωμα με περισσότερα ρούχα (και τα παράπονα).
Αν σε όλους τους ανθρώπους λειτουργεί ο ίδιος μηχανισμός, γιατί κάποιοι παραπονιούνται περισσότερο για το κρύο; Οι τρεις καθηγητές έχουν κάποιες λογικές εξηγήσεις.
Για παράδειγμα, μερικοί υποφέρουν από το φαινόμενο Raynaud, μία κατάσταση κατά την οποία η ροή του αίματος είναι αδύνατη, με αποτέλεσμα αυτό να μην φτάνει ικανοποιητικά στα άκρα κι αυτά, με τη σειρά τους, να έχουν χαμηλότερη θερμοκρασία.
Επίσης, οι γυναίκες είναι πιθανότερο να αισθάνονται ότι κρυώνουν από τους άνδρες, ακόμα και αν βρίσκονται σε περιβάλλον με την ίδια θερμοκρασία, πιθανά επειδή έχουν εκ φύσεως χαμηλότερη θερμοκρασία δέρματος, εξαιτίας παραγόντων όπως το περισσότερο υποδόριο λίπος και η λιγότερη μυική μάζα, αλλά και ορμονών όπως τα οιστρογόνα.
Αλλά ούτε αυτές οι απαντήσεις εξηγούν επαρκώς το φαινόμενο κατά τα άλλα υγειών ανθρώπων να κρυώνουν υπερβολικά. Τι συμβαίνει;
Οι καθηγητές καταλήγουν ότι όσοι κρυώνουν περισσότερο από τον μέσο όρο, μάλλον το προκάλεσαν στους εαυτούς τους. Γράφουν, συγκεκριμένα:
“Οι περισσότεροι που είναι υγιείς αλλά ισχυρίζονται πως αισθάνονται υπερβολικό κρύο έχουν μόνο τους εαυτούς τους να κατηγορούν. Έχουν συνηθίσει τους εαυτούς τους να αισθάνονται ζεστά. Στον αναπτυγμένο κόσμο, σπανίως εκθετόμαστε στο εξωτερικό κρύο -φοράμε ρούχα για να μας προστατεύουν και αφήνουμε τις εταιρείες θέρμανσης να ζεσταίνουν τους χώρους μας”.
Πιο απλά: Όσο πιο νωρίς φοράμε περισσότερα ρούχα και ανάβουμε τη θέρμανση, τόσο πιο πολύ θα κρυώνουμε. Και αν ανάβουμε θέρμανση με την πρώτη ευκαιρία, στους 0 βαθμούς τι θα κάνουμε;
Ίσως να ήμαστε όλοι καλύτερα, αν περνούσαμε λίγη περισσότερη ώρα σε λίγο πιο κρύο περιβάλλον, καταλήγουν οι τρεις καθηγητές.
Επισημαίνουν, μάλιστα, ότι υπάρχουν έρευνες που δείχνουν πως επιτρέποντας στις θερμάνσεις να κάνουν τη δουλειά που κάποτε έκανε ο μεταβολισμός μας όταν κρυώναμε, συνεισφέρουμε στην επιδημία παχυσαρκίας, ενώ μελέτη διδύμων έχει δείξει ότι ενδεχομένως η ακραία αντίληψη της θερμοκρασίας να έχει γενετική βάση και να κληροδοτείται στις επόμενες γενιές.
